Van ballonnen tot satellieten: een reis door de evolutie van teledetectie en de resolutie van satellietbeelden

Teledetectie is de wetenschap van het verzamelen van informatie over een object of fenomeen zonder er fysiek contact mee te maken. Deze technologie heeft een revolutie teweeggebracht in de manier waarop we onze planeet bekijken en begrijpen, doordat we toegang hebben tot enorme hoeveelheden informatie over het aardoppervlak en de atmosfeer. Teledetectie heeft een lange weg afgelegd sinds het ontstaan ervan, en in deze blogpost zullen we de geschiedenis ervan nader bekijken, en hoe de resolutie in satellietbeelden in de loop van de tijd is geëvolueerd.

De geschiedenis van teledetectie gaat terug tot het midden van de 19e eeuw, toen de eerste luchtfoto's werden gemaakt vanuit heteluchtballonnen. Het duurde echter tot de lancering van de eerste kunstmatige satelliet, de Spoetnik 1, door de Sovjet-Unie in 1957, voordat teledetectie een belangrijkere rol begon te spelen in het wetenschappelijk onderzoek. De lancering van Spoetnik 1, op de voet gevolgd door Spoetnik 2, markeerde het begin van decennia van snelle ontwikkelingen op het gebied van satellietgebaseerde teledetectie.

De lancering van Landsat 1 in 1972 door de Verenigde Staten was een keerpunt in de evolutie van teledetectie via satellieten. Landsat 1 was de eerste aardobservatiesatelliet die expliciet was ontworpen om de planeet Aarde te bestuderen. Het had de Return Beam Vidicon (RBV) en een Multispectral Scanner System (MSS) en bood een grondresolutie van 80 meter en een zwadbreedte van 185 km.

In de daaropvolgende jaren bleef de resolutie van satellietbeelden aanzienlijk verbeteren. In 1984 werd Landsat 5 gelanceerd, uitgerust met een Multispectral Scanner System (MSS) en een Thematic Mapper (TM). Landsat 5 leverde een ruimtelijke resolutie van 30 meter en leverde bijna 29 jaar lang beeldgegevens over de aarde, waarmee hij een Guinness Wereldrecord vestigde voor 'langst werkende aardobservatiesatelliet'.

Ruim tien jaar later, in 1999, werd Landsat 7 gelanceerd, met een panchromatische band met een ruimtelijke resolutie van 15 meter. In hetzelfde jaar werd de IKONOS-satellietsensor gelanceerd door MAXAR Technologies Inc. IKONOS was de eerste commerciële satelliet die beelden met een hoge resolutie bood (panchromatische resolutie van 0,80 meter op het dieptepunt) en werd vooral gebruikt voor het in kaart brengen van steden en platteland, milieumonitoring en nationale veiligheid. In 2013 werd Landsat 8 gelanceerd, met een panchromatische resolutie van 15 meter en een multispectrale ruimtelijke resolutie van 30 meter.

Een andere belangrijke bijdrage aan teledetectie was het Sentinel-programma. Het programma werd gelanceerd door de European Space Agency (ESA) in samenwerking met de Europese Commissie en bestond uit een constellatie van satellieten genaamd Sentinels, die beelden met hoge resolutie van het aardoppervlak en de atmosfeer leverden.

De Sentinel-satellieten hadden een reeks sensoren aan boord, waaronder radar-, optische en thermische sensoren, die beelden met hoge resolutie van het aardoppervlak opleverden. Een van de belangrijkste Sentinel-missies was Sentinel-2, die multispectrale beelden opleverde met een ruimtelijke resolutie tot 10 meter. 

Sindsdien zijn er andere satellieten gelanceerd die beelden met een nog hogere resolutie leveren. De GeoEye-1-satelliet werd bijvoorbeeld in 2008 gelanceerd en leverde een panchromatische resolutie van 0,41 meter, terwijl de WorldView-4-satelliet, een commerciële aardobservatiesatelliet van de derde generatie die in 2016 werd gelanceerd, beelden met hoge resolutie bood met een resolutie van 31 cm in panchromatische beelden. modus. Meer recentelijk bereikte de Pléiades Neo, gelanceerd in 2020, een panchromatische resolutie van 0,30 meter, waardoor het een van de commerciële satellieten met de hoogste resolutie is die momenteel in gebruik zijn. In de nabije toekomst zal Albedo zijn constellatie van 24 satellieten lanceren, met plannen om deze in 2027 te voltooien. De eerste van deze satellieten zal naar verwachting in 2024 gelanceerd worden en een resolutie tot 0,10 meter bieden.

Samenvattend kan worden gezegd dat de geschiedenis van teledetectie is gevormd door een reeks technologische ontwikkelingen die een revolutie teweeg hebben gebracht in ons vermogen om de hulpbronnen van de aarde te begrijpen en te beheren. Vanaf de lancering van de Spoetnik 1 in 1957 tot de nieuwste Pléiades Neo heeft teledetectie een lange weg afgelegd en steeds nauwkeurigere gegevens met een hogere resolutie opgeleverd, waardoor we het aardoppervlak veel gedetailleerder kunnen bestuderen. Als we naar de toekomst kijken, blijven de potentiële toepassingen van teledetectie zich uitbreiden, wat opwindende mogelijkheden biedt om enkele van de meest urgente milieu-uitdagingen waarmee onze planeet wordt geconfronteerd, aan te pakken.